Pamiętnik Florki

Odcinek prezentuje historię radzenia sobie ze smutkiem niewiadomego pochodzenia, który trapi Florkę. Przeżywając go, Florka zaczyna rozumieć, że smutek jest uczuciem jak każde inne.

Florka po raz pierwszy ma spać poza domem u babci. Niestety, mimo że nie mogła doczekać się wyjazdu, na miejscu dopada ją tęsknota za domem. Próbuje jakoś zaradzić temu problemowi.

Florka nie ma dobrego dnia. Przegrana przez ryjówkę gra staje się przyczyną wielkiego wybuchu złości: Florka rzuca grą planszową, tupie i krzyczy. Ryjówka jednak zaczyna dociekać, czy wolno czuć złość i jak sobie z nią radzić.

Kolejnym dzieciom w przedszkolu wypadają zęby, a te, które ma Florka, ani drgną. Ryjówka cały czas dopytuje się, kiedy w końcu wypadnie jej ząb. Florka przeżywa całą gamę uczuć i dzięki temu uczy się cierpliwości.

Na urodziny ukochanej babci Balbiny Florka postanawia samodzielnie zrobić podarunek. Wkłada w niego wiele serca i wysiłku, doświadczając po drodze sinusoidy uczuć - ekscytacji, niepewności i radosnego podniecenia.

Do grupy Florki w przedszkolu trafia nowa koleżanka, o której uwagę zabiegają wszyscy, także Florka. Koleżanka jest jednak kapryśna i wymaga bezwzględnej lojalności. Odcinek opowiada o potrzebie przynależności i byciu lubianym.

Skarbonka Klemensa jest pełna i chomika trapi zmartwienie, co kupić za zebrane pieniądze. W sklepie z zabawkami w końcu podejmuje decyzję i wybiera sterowany helikopter. Niestety podczas zabawy maszyna ulega zniszczeniu.

W przedszkolu Florka jako kolejna z dzieci ma przynieść ulubioną książkę do wspólnego czytania. Jest tak przejęta tym zadaniem, że tego dnia zapomina zabrać książkę. Na swoje usprawiedliwienie wymyśla ciekawą historię.

Florka konstruktywnie zabiera się za naprawianie przyjaźni z Klemensem ponieważ rozumie, że jeśli nam na czymś zależy, nie można wyrzucać tego na śmietnik tylko dlatego, że się popsuło.

Przyjaciółka Florki przegania z "ich" placu zabaw "obcego" jeżyka. Mama podczas spaceru w lesie zbiera do torby cudze śmieci. Jest to ważny odcinek o współodpowiedzialności za przestrzeń i przedmioty "wspólne", choć niekoniecznie "nasze".

Tata Florki nie ze swojej winy nie zdąża na występ córki w przedszkolu. Florka jest smutna, zła i rozczarowana, bo tak bardzo czekała i tyle się przygotowywała. Tata jednak nie zaprzecza uczuciom córki, nie próbuje jej pocieszać ani się tłumaczyć.

Ulubiony kubek Florki zostaje strącony na podłogę i rozpada się na drobne kawałki. Konieczność zastąpienia go innym wywołuje u Florki strach przed zmianą, dlatego herbata w nowym kubku jej nie smakuje.

Kiedy w leniwe popołudnie wujek Gwidon proponuje wyprawę na pobliską górę, Florka klaszcze w łapki z radości, ale jej kuzyn Zenon twierdzi, że na pewno nie dadzą rady. Florka musi przełamać jego opory.