Baśnie i bajki polskie

Program prezentuje cykl najpopularniejszych bajek i baśni dla najmłodszych widzów.

Pomocnik piekarza - Lutek - zostaje wyrzucony z pracy za to, że dał bezdomnej Emilce bułkę.

Bartek dołącza do dwóch chłopców, którzy idą do miasta żeby studiować. Niestety ulega wypadkowi i potrzebna jest pomoc doktora, który zabiera go do domu. Chłopiec postanawia odwdzięczyć się lekarzowi pracą i uczy się jego zawodu.

Pewien szewczyk postanawia powędrować w świat, by rozpocząć samodzielne życie. W czasie swojej wędrówki pomaga mrówkom, pszczołom i kaczkom. Od wszystkich dostaje drobiazg, dzięki któremu może poprosić o pomoc, gdy będzie jej potrzebował.

Pietrek wyrusza na poszukiwanie cudownej wody, aby uratować śmiertelnie chorą matkę. Musi też odnaleźć braci Kacpra i Jana, którzy wcześniej wyruszyli po cudowny płyn, lecz ślad po nich zaginął.

Halszka, Maciek i Waluś biegną warszawskimi ulicami za kotem. Widzą jak kot wskakuje do piwnicy jednej z kamienic. Halszka i Maciek wskakują za nim. Przed kamienicą zbiera się spory tłum i każdy ma jakiś pomysł jak ratować dzieci przed Bazyliszkiem.

Starosta prowadzi żywot hulaki i na podległym sobie terenie ustanawia własne prawa. Czuje się bezkarny, bo król jest daleko. Boi się tylko młodego kowala, który pochodzi z szacownej rodziny.

Sierotka zostaje wysłana przez złą macochę do lasu w środku zimy po maliny. Dziewczynce z pomocą przychodzą bracia miesiące, którzy mają prawo raz w roku pomóc jakiemuś dobremu dziecku. Zła macocha wraz ze swymi córkami ponosi karę.

W królestwie mieszka księżniczka Marysia, której usługuje Zuzia. Gdy Marysia dokucza Zuzi, dziewczynka płacze, a jej łzy zamieniają się w perły. Księżniczka każe zrobić z nich korale, lecz porywa je gołąb.

Dwóch chłopców, synów krakowskiego szewca, wybiera się poza mury grodu. Tam natrafiają na grotę, a w niej na smocze jajo, z którego wykluwa się smok. Smok rośnie bardzo szybko i wkrótce zaczyna odwiedzać miasto.

Mela, córka szewca, marzy o pantofelkach ze sklepowej wystawy. Ponieważ mężczyzna odmawia, obrażona córka kładzie się spać. Ojciec postanawia zrobić jej identyczne. Dziewczyna nie chce ich założyć.

Król Sędziwy postanawia oddać koronę jednemu z trzech synów. Nie może się zdecydować jednak któremu, więc pyta o radę senatorów. Ci wpadają na pomysł, aby królewiczów ożenić i przekazać koronę temu, którego żona będzie najlepsza.

Mieszkający w Trajdarajdzie Krawiec Niteczka wyrusza w podróż i dociera do miasta, nad którym ciągle pada deszcz. Królewna obiecuje swoją rękę i królestwo temu, komu uda się zaradzić nieszczęściu. Krawiec Niteczka zabiera się do pracy.

Bolko, syn trębacza z ratuszowej wieży, ratuje zranionego kruka. Okazuje się, że jest to sam Król Kruków. W dowód wdzięczności Król darowuje chłopcu magiczną trąbkę. Do władców ościennych państw dociera wiadomość o maszynie do robienia złota.

Pewnego razu Czarownica rzuca urok na Annę i dziewczyna staje się nieurodziwa. Kiedy Anna jest już dorosłą panną, podstępna Czarownica daje jej korale, za sprawą których odzyskuje swoją urodę. Anna nie wie, że za ten dar przyjdzie jej drogo zapłacić.

Po jednej stronie rzeki mieszkały Koronczarki. Pewnej zimy Klarunia wyrusza w świat poszukać takich wzorów na koronkową sukienkę dla Królewny Jedynaczki, jakich nikt jeszcze nie widział. W drodze spotyka Panią Zimę.

Dawno, dawno temu, żyła sobie Gospodyni wspólnie z psem Hałaskiem, kotem Wąsatkiem oraz bardzo rozpieszczoną Kozą. Pewnego dnia do drzwi ich chaty puka dziewczynka o imieniu Zazulka.

Dzielny Wszemił ucieka z niewoli tatarskiej. W drodze do domu, spotyka trzech starców, z którymi wymienia się potrzebnymi rzeczami. Kiedy Wszemił przybywa w rodzinne strony, widzi spaloną wioskę i dom rodzinny.

Pewnego razu pracująca u chciwego gazdy Zuzanka pomaga Ropuchowi, który okazuje się Królem Utopców. Potem dziewczyna znajduje złoto, które otrzymała w podzięce od Króla. Wkrótce gazda udaje się nad rzekę, ale Król Utopców ma dla niego niespodziankę.

Pewna poznańska hrabina przywozi z podróży, jako żywe maskotki, dwa koziołki. Następnego dnia udaje się do burmistrza miasta i żąda, by zegary na poznańskim ratuszu wybijały pełne godziny z kurantami, najlepiej w jej wykonaniu.

Za wrażliwość na potrzeby innych i niesienie bezinteresownej pomocy, los zawsze nagradza.