Korona królów. Jagiellonowie säsong 2

Mijają trzy miesiące od śmierci królowej Elżbiety. Władysław Jagiełło rusza do Wilna wraz z księciem Świdrygiełłą i dworzaninem Janem Hinczą. Do Krakowa przybywają Czesi, Jan Żiżka i Honzik, oraz Henryk Czech.

Księżniczka Sonka podoba się nie tylko królowi Władysławowi. Książę Świdrygiełło chciałby ją mieć w łożu. W karczmie Bdzigost tłumaczy Pietrkowi doktrynę husycką. Pietrek wybiega z karczmy i znika razem z mieczem Zyndrama.

Król wysyła na dwór węgierski Zawiszę, swojego posła i szpiega. Ma on przekonywać Luksemburczyka o chęci królewskiego mariażu z Ofką. Tymczasem Sonka dostaje prezent od księcia Świdrygiełły, ale odrzuca jego zaloty.

Na Wawel przyjeżdża poseł z Brandeburgii, który w imieniu elektora Fryderyka Hohenzollerna prosi o rękę królewny Jadwigi dla swego siedmioletniego syna. Zawisza i Femka jadą do Czech. Wkrótce wpadają w zasadzkę i dostają się do niewoli u Husytów.

Król Jagiełło jest zły na panów, że ingerują w sprawę jego ożenku z księżniczką Holszańską. Sonka obawia się spotkania ze Świdrygiełłą, nie chce jechać do Wilna i symuluje chorobę. Olga okłada ją pokrzywami.

Na Wawel przyjeżdża siedmioletni narzeczony Jadwigi, Fryderyk Hohenzollern. Jadwiga nie chce się z nim spotkać. Mały Fryderyk biega po całym zamku i tylko Mikołaj Trąba umie go uspokoić. W Wilnie na króla czekają panny Holszańskie, Wasylisa i Maria.

Król Władysław jedzie do Wilna. Ustala z Witoldem, że do Pragi pojedzie Zygmunt Korybutowicz. Na Wawelu szaleje mały Fryderyk Hohenzollern. Zawisza przywozi z Budy Jana Strasza, nie wiedząc, że to szpieg Zygmunta Luksemburskiego.

Księżniczka Wasylisa cieszy się, że jednak nie zostanie królową. Jest szczęśliwa, bo sama może wybrać sobie męża. Tymczasem na Wawelu królewna Jadwiga postanawia wychować swego narzeczonego - małego Fryderyka Hohenzollerna.

Zawisza Czarny przywozi na Litwę legata Brandę Castiglione z dyspensą od papieża. Jan Hincza wdaje się za to w bójkę z księciem Świdrygiełłą i trafia do lochu. Fryderyk Hohenzollern zakłada maskę i straszy Mikołaja Trąbę. Arcybiskup ma zawał serca.

Zofia, czwarta żona króla Władysława, przyjeżdża do Krakowa. Ciołek daje Hinczy poemat dla przyszłej królowej. Lech zostaje okradziony przez nieznanego złodzieja. Jagiełło jest wściekły, że Krzyżacy nie chcą wypłacić zasądzonego odszkodowania.

Zofii trudno przywyknąć do dworskich obyczajów. Szpieg krzyżacki Herman próbuje zrealizować zadanie - przeszkodzić w zawarciu sojuszu z Brandenburgią podczas wizyty margrabiego Fryderyka Hohenzollerna na Wawelu. Podcina popręg w siodle królewny.

Król Władysław wyrusza na wojnę. Żegna się ze swoim przyjacielem i doradcą Mikołajem Trąbą. Nie wie, że to ich ostatnia rozmowa. Zofia próbuje przełamać lody z Jadwigą, ale tylko ją rozdrażnia. Sławoj opuszcza lochy i zapowiada zemstę na Lechu.

Jagiełło ściera się z księciem Witoldem o przyzwolenie Zygmuntowi Korybutowiczowi na radykalną husycką herezję - komunię pod dwiema postaciami. Zofia wyciąga rękę do Jadwigi, lecz kończy się to wypadkiem.

W Kieżmarku przewodnik Gaspar odzyskuje demaskujący Strasza list. Ucztę, na której Zofia i Jadwiga nawet razem tańczą, przerywa wiadomość o śmierci Mikołaja Trąby. W karczmie Lech i Sławoj pokazują ukradzione fanty.

Zbigniew Oleśnicki chce zostać biskupem krakowskim. Konkuruje z Wojciechem Jastrzębcem i Janem Szafrańcem. Udowadnia Jagielle, że pierwszy jest nieudacznikiem, a drugi ma za duże wpływy na Wawelu. Lech chce odzyskać skradziony Spytkowi płaszcz.

Zofia i Olga rozdają krakowskim dzieciom kołacze i pierniczki. Jagiełło ogłasza, że wybrał biskupa Krakowa. W karczmie Bdzigost broni Kunegundy przed Głowaczem i zostaje aresztowany za napaść na szlachcica.

Zofia na matronę dla Jadwigi wybiera Katarzynę Mężykową. Jagiełło martwi się o Zawiszę, po którym, mimo wysłanego okupu, słuch zaginął. Głowacz oskarża Bdzigosta o napaść na szlachcica. Bdzigost ucieka z lochu i wraca do niego dobrowolnie.

Książę Świdrygiełło wykorzystuje kłótnię między Zofią i Jadwigą, żeby zbliżyć się do królowej. Na Wawelu pojawia się Zawisza Czarny, który po koronacji zaprasza dostojnych gości do swego domu na ucztę.

Królowa Zofia nie jest pewna ciąży i nie chce tym razem robić królowi nadziei. Świdrygiełło po raz kolejny proponuje Zofii schadzkę. Ta, dzięki pomocy Olgi i Hinczy, ośmiesza księcia. Kunegunda prosi Głowacza, aby ten wycofał skargę na Bdzigosta.

Świdrygiełło zaczyna spiskować z Zygmuntem Korybutowiczem. Nowy krewniak Bdzigosta pojawia się w Krakowie. To Dobek z Bagna - skąpiec, który chce zapłaty za swoje zeznania. Jan Strasz dostaje nowe zadanie. Szpieg Zdenek przekazuje mu rozkaz.

Hynek kradnie marcepan z królewskiej kuchni. Powinno wystarczyć pieniędzy na opłacenie Dobka. Strasz próbuje podać Zofii zioła poronne, ale Awdokia coś zauważa. Niedoszły zamachowiec sam wypija zioła na poronienie.

Zawisza przyjeżdża do Przemyśla i przywozi królowi najnowsze informacje o wojnie w Czechach. W Krakowie pojawia się Guślarz. Katka, Agata i Kunegunda zapraszają do karczmy Guślarza. Zofia z Awdokią i Olgą w wawelskim ogrodzie odprawiają Dziady.

Strasz rozpuszcza plotki, że królowa odprawiała Dziady i że dziecko może być nawiedzane przez jakiegoś ducha. Femka odnajduje domniemanego zabójcę swojego syna. Chce pomścić Pietrka, ale nie może zabić Gabora.

Zbigniew Oleśnicki i Jan Głowacz już planują, że szlachta złoży hołd małemu królewiczowi w zamian za nowe przywileje. Jadwiga jest posądzona o złe intencje wobec przyrodniego brata. Nie przychodzi więc na jego chrzest.

Jagiełło razem z Zofią przyjmują hołd od mieszkańców Krakowa dla siebie i swojego syna. Chcą takiego samego potwierdzenia od szlachty. Tymczasem Femka wraca do Krakowa, jedzie z nią Honzik. Spotykają na leśnej drodze Guślarza.

Królewicz Władysław jest chory. Awdokia rozrzuca wokół kołyski sól, aby odpędzić złe uroki. Królewna Jadwiga, która pości w ramach pokuty, mdleje. Strasz zaczyna roznosić po Wawelu plotki, że służka królowej jest wiedźmą i odprawia gusła nad kołyską.

Awdokia i Danił mają się ku sobie, tymczasem w Krakowie zbierają się nad kobietą czarne chmury inkwizycji. Głowacz szuka dowodów, że Awdokia odprawia czary. Femka rozpacza po śmierci Pietrka. Bdzigost próbuje ją pocieszyć.

Jagiełło wycisza szum wokół obrządku Dziadów, w którym uczestniczyły Zofia, Awdokia i Olga. Femka wpada w depresję. Greta daje jej zioła nasenne i zabiera do Guślarza. Ten każe jej czekać na kogoś bardzo bliskiego. Głowacz chce kupić dom Femki.

Książęta mazowieccy nie chcą złożyć Koronie hołdu lennego. Jagiełło karci księżnę Aleksandrę za jej synów. Młodzi książęta Kazimierz i Trojden planują zamknąć matkę w klasztorze. Awdokia przyjmuje oświadczyny Daniła, ale nie chce opuszczać królowej.

Jagiełło przeprowadza ostrą rozmowę z siostrzeńcem: hołd albo podbój Mazowsza. Strasz przekazuje Zdenkowi wiadomości dla Luksemburczyka. Honzik nadal ukrywa się w zamtuzie, a Femka odnajduje dzieci rzeźnika u Guślarza.

Jagiełło i Zofia w drodze do Wilna dowiadują się, że do Krakowa dotarła zaraza. Zofia chce wracać, ale król decyduje, że jadą dalej, a mały królewicz Władysław zostanie przewieziony do Chęcin. Jadwiga chce organizować pomoc dla mieszczan.

W krakowskiej karczmie trwa kwarantanna. Greta z Kunegundą szorują Lecha, który wysmarował się cuchnącą maścią. Witold chce dogadać się z Krzyżakami i dostać od nich poparcie. Jagiełło na polowaniu zostaje zaatakowany przez dzika.

Jan z Czyżowa ratuje króla, który został zaatakowany przez dzika. Strasz wraca na Wawel i udaje przed Jadwigą bohatera w walce z zarazą. Niemira bierze od Grety zioła na miłowanie, które podaje garncarzowi Michałowi.

Zygmunt Luksemburski nie cieszy się, że polski król będzie miał kolejnego potomka. Barbara Cylejska podsuwa mu myśl, by rzucić na polską królową oskarżenie o niemoralne postępowanie. Oleśnicki pisze do papieża skargę na Jagiełłę.

Królowa Zofia rodzi drugiego syna, Kazimierza, który jest bardzo słaby. Henryk Czech unika przedstawienia pełnego horoskopu królewicza. Adam Świnka jest coraz bardziej podejrzliwy wobec Strasza, więc Strasz rozpuszcza o nim kompromitującą plotkę.

Jan Hincza musi spłacić długi zmarłego brata Henryka. Pokojowiec królewny Jadwigi oskarża Adama Świnkę o nieprzystojne zachowanie. Młody kanonik opuszcza Wawel, ale zapowiada zemstę na Straszu. Gromek demaskuje Niemirę.

Duch Gromka straszy Niemirę i każe jej przynieść zaległą zapłatę. Królewna Jadwiga tęskni za rozmowami z Adamem Świnką. Mazowieccy książęta - Siemek, Kazimierz i Trojden - jadą złożyć hołd lenny Jagielle.

Sambor i Grzymek przesłuchują Zdenka i dowiadują się, że na Wawelu działa szpieg. Garncarz oświadcza się Grecie. Olga namawia Zofię, aby zorganizowały na Wawelu zabawę karnawałową. Zabawę przerywa zła wiadomość - mały Kazimierz jest bardzo chory.

Zygmunt Luksemburski i Wielki Mistrz Krzyżacki Russdorf spiskują, jak osłabić unię Polski z Litwą. Pietrek spotyka królewnę Jadwigę. Zakochuje się, nie wiedząc kim ona jest. Sambor zostaje ranny w czasie napadu zbójców na kolebę matki królowej.

Strasz jest w Wilnie i donosi Witoldowi, że Zofię coś łączy z Janem Hinczą. Oleśnicki przekazuje królowi plotki z Wawelu, że królowa, podczas jego nieobecności, szukała rozrywek. Samborowi grozi amputacja ręki.

Guślarz Krywe daje królowi kubek z ziołami, które przenoszą do innego świata. Lech ma bardzo zniszczone buty. Żałuje pieniędzy na ciżmy i zamawia je u Gromka, czyli u partacza, poza cechem. Królowa nie chce dwórki Granowskiej na opiekunkę Władysława.

Jagiełło nie umie poradzić sobie z pogłoskami o niewierności żony. Jedzie do Guślarza Krywe, który daje mu magiczne zioła. W narkotycznym śnie spotyka Elżbietę Granowską. Niemira odkrywa, że buty, w których chodzi Lech zrobione są przez partacza.

Świdrygiełło dobija Jagiełłę rewelacjami o przedślubnym afekcie Hinczy i Zofii. Królowa zaczyna rodzić. Szewc Czesław przyłapuje Niemirę i Lecha na sianie. Gromek ma szansę na wyzwolenie na mistrza pod warunkiem, że ożeni się z Niemirą.

Księżna Aleksandra i biskup Oleśnicki przyjeżdżają do Wilna z radosną wiadomością: królowa urodziła syna. Jagiełło każe Henrykowi Czechowi postawić niemowlęciu horoskop. Szewc jak najszybciej chce wydać siostrę Niemirę za Gromka.

Król Władysław żąda, aby królowa przysięgała, że nie zrobiła niczego niemoralnego. Zofia przysięga przed krucyfiksem, a Konstancja Koniecpolska i pięć matron zaświadczają o niewinności królowej. Tymczasem Gromek nakrywa Lecha i Niemirę na figlach.

Przyjaciele Hinczy, udając zbójów, odbijają go w drodze do twierdzy w Chęcinach. Na ich trop wpada Jan z Czyżowa. Zofia i Jadwiga zawiązują sojusz. Królowa ma szukać pasierbicy męża, Jagiełło jest nadal w Wilnie.

Jan Hincza przebywa w lochu, w ciężkim więzieniu na zamku w Chęcinach. Lech sugeruje Niemirze, że rozwiązaniem ich problemu byłby jej ślub z bogatym starcem. Zygmunt Luksemburski i Barbara Cylejska planują skłócić Witolda z Jagiełłą i z papieżem.

Niemira chce wydać się za bogatego starca. Wybrankiem jest bednarz Sobiesław. Król wraca na Wawel. Jan z Czyżowa chce się wstawić za Hinczą, a Adam Świnka chce zdemaskować Strasza. Król wie, że oskarżenie Zofii było intrygą.

Zofia dowiaduje się, że Jagiełło kazał poprawić warunki, w jakich Hincza przebywa w chęcińskich lochach. Niemira i Sobiesław są już po ślubie. W noc poślubną panna młoda usypia ziółkami swojego męża.

Do Jagiełły przybywa poseł węgierski z wiadomością, że wojska Zygmunta poniosły klęskę. Pietrek i Sambor dowiadują się, że niedługo mają być zabici. Niemira szuka sposobu na Sobiesława - swego jurnego małżonka. Zwraca się o pomoc do Medyka Hiszpana.

Z Rzymu wraca Wojciech Jastrzębiec i przywozi wiadomość od papieża - nie ma zgody na koronę dla Witolda. Niemira i Lech zostają nakryci na gorącym uczynku przez Sobiesława. Przerażona kobieta zamyka męża w schowku. Planują z Lechem ucieczkę.

Zofia jest rozczarowana, że nie pojedzie na zjazd do Łucka, ale król powierza jej rządy na Wawelu. Niemira wypuszcza Sobiesława z komory. Jadwiga cierpi na bezsenność. Jagiełło nocą, w wawelskim ogrodzie, słucha z córką śpiewu słowika.

Grzymek, Sambor i Pietrek wracają do Krakowa ze zbroją Zawiszy. Krakowianie oddają hołd wielkiemu rycerzowi. Szczęśliwa Femka wita syna, a nieszczęśliwy Honzik pije w karczmie. Sobiesław mści się na Niemirze, uprzykrzając jej codzienne życie.

W Krakowie trwa proces Henryka Czecha - nadwornego lekarza i astrologa króla Władysława i królowej Zofii. Jest oskarżony o czary i sprzyjanie husytom. Oleśnicki i Głowacz sprowadzają świadków.

Jagiełło potwierdza przywileje panów, którzy zgadzają się, żeby Władysław odziedziczył tron po ojcu. Garncarz próbuje pojednać się z Gretą, ale żona Garncarza nie zamierza rezygnować z męża i wrócić do Biecza.

Na Wawel przyjeżdża księżna mazowiecka Aleksandra. Królowa nie zdążyła się przebrać i księżna zaczyna coś podejrzewać. Jagiełło dochodzi do konsensusu z Oleśnickim. Wielki Książę Litewski ma dostać koronę od polskiego króla.

Hincza wraca z więzienia w Chęcinach, ale jest bardzo słaby. Jakub z Rogowa rusza do klasztoru na Jasną Górę, by zdobyć skarb. Żona Garncarza Michała, Bogna, szarogęsi się w Krakowie. Gdy Garncarz się temu sprzeciwia, dostaje dzbankiem po głowie.

W Wilnie trwają przygotowania do koronacji księcia Witolda, który słabnie w oczach. Jakub zrabowanym klejnotem spłaca część długu u Wierzynka. Hincza odkrywa w skrytce Jakuba zrabowane kosztowności i wota. Jest przerażony postępkiem brata.

Na odnowionym obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej pojawiają się z powrotem szramy po mieczu. Zofia podejmuje decyzję, aby zostawić szramy. Jakub, targany wyrzutami sumienia i strachem przed karą boską, chce zwrócić zrabowane klejnoty.

Listopad 1430. Król Władysław jest w areszcie domowym w wileńskim zamku. Jeśli chce odzyskać wolność, musi spełnić podstawowy warunek - Świdrygiełło ma zostać Wielkim Księciem Litwy. W otoczeniu królowej panuje wzburzenie. Jakub trafia do lochu.

Listopad 1430. Na Wawel docierają wieści o uwięzieniu przez Świdrygiełłę króla Władysława. Królowa Zofia szykuje odsiecz, a biskup Oleśnicki stawia weto. Trzeba rozpocząć kroki dyplomatyczne. Królowa zwołuje zaufanych rycerzy. Mają oswobodzić króla.

Władysław Jagiełło jest nadal więziony przez księcia Świdrygiełłę w wileńskim zamku. Królowa Zofia bezskutecznie przekonuje panów, by zbrojnie odbili króla. Niemira, obnosząc się zbyt strojnie, zostaje oskarżona o łamanie prawa.

Rok 1431. Uwolniony król Jagiełło wraca z Litwy. Królowa Zofi z synami wyjeżdżają mu naprzeciw i spędzają razem pełne ciepła chwile w Lubaczowie i w Lublinie. Hincza prosi króla o litość dla swego brata Jakuba, który okradł klasztor na Jasnej Górze.

Rok 1431. Królewna Jadwiga znowu śni o zmarłej matce i czuje nadchodzącą śmierć. Strasz, podwójny szpieg, domaga się ochrony. Królowa Zofia przypomina królowi, że zdrajca nie został jeszcze ukarany. Jagiełło obiecuje królewski sąd.

Latem 1431 roku królewna Jadwiga jest coraz słabsza. Medycy kłócą się, ale nie potrafią jej pomóc. Biskup Oleśnicki sugeruje, że może ktoś ją podtruwa. Zakon krzyżacki napada na Polskę, a polskie wojska odbijają z rąk litewskich grody na Podolu.

Niemira przyjmuje do swojego domu Jagnę, ale stawia granice - nie wyjdzie za złodzieja. Lech ma uczciwie pracować. Wśród służby rozchodzi się - zainicjowana przez Oleśnickiego i Głowacza - plotka o tym, że Zofia otruła Jadwigę.

Wawel opłakuje królewnę Jadwigę, gdy zjawia się poselstwo z Cypru - król Jan II prosi w o rękę królewny dla swojego syna. W Krakowie pojawia się coraz więcej plotek sugerujących, że królowa otruła Jadwigę.

Świdrygiełło pozwala sobie wmówić, że królewski brat szykuje na niego zamach. Zofia przejmuje się losem Adama Świnki, który po śmierci Jadwigi wpadł w depresję. Dziersław z Rytwian ma przynieść ważną księgę z kancelarii w mieście.

Jagiełło jest zmęczony życiem - doskwiera mu zdrowie i martwi się o przyszłość Korony. Tymczasem Świdrygiełło całkowicie przestaje się z nim liczyć i stawia na sojusz z Krzyżakami. Anna chce, by jej mąż pogodził się z polskimi panami.

Na Wawel dociera informacja, że Świdrygiełło zrywa unię polsko-litewską i ponoć uwięził siostrę królowej - Wasylisę. Oleśnicki proponuje odebranie mu władzy siłą i posadzenie na tronie brata księcia Witolda - Zygmunta Kiejstutowicza.

Do Krakowa, na zaproszenie Jagiełły, przybywają husyci - Jan Capek i Honzik. Biskup Zbigniew Oleśnicki, aby nie dopuścić do wjazdu czeskiej delegacji do Krakowa, każe dzwonić na trwogę i zamknąć bramy miasta.

Lato 1432. Jagiełło żąda od Oleśnickiego zdjęcia zakazu sprawowania sakramentów. Ten ani myśli ustąpić. Bracia Szafrańcowie planują porwanie biskupa. Oleśnicki ukrywa się w klasztorze u dominikanów. Król szykuje się do interwencji zbrojnej na Litwie.

W czasie kazania Oleśnicki porównuje się do świętego Stanisława. Król, który nie wiedział o spisku Szafrańców, nie rozumie tej płomiennej mowy. Jagiełło wie, że musi zrzucić Świdrygiełłę z litewskiego tronu, ale ma związane z tym obawy.

Na Wawelu w łożu królowej jest martwy szczur. Awdokia odkrywa, że to Hanka podrzuciła szczura, by zemścić się na ochmistrzyni Karskiej. Bogna zmusza rajcę Wierzynka, by zrobił nalot na krakowskich łotrzyków i odnalazł skradzione krakowianom fanty.

Synowie księżnej i królewicze, pod okiem Konstancji, bawią się w chowanego. Mały Kazimierz znika. Królewicza znajduje Hanka, której zostaje wybaczone wcześniejsze naganne postępowanie. Lech bierze na siebie winę wnuczki.

Lech i Jagna, skazani za kradzieże, czekają w lochu na wykonanie wyroku. Garncarz Michał zaczyna przekonywać Bognę, żeby odwołała oskarżenie. Arcybiskup Jastrzębiec postanawia ukryć gdzieś swoje gromadzone przez lata skarby.

Zofia błaga króla, by nie jechał na wojnę. Kat Bartosz ostrzy topór i szykuje pręgierz. Lech ma stracić prawą rękę, Jagnę czeka publiczna chłosta. Cała nadzieja w żonie Garncarza, ale kobieta zwleka.

Papież koronuje Zygmunta na cesarza Niemiec. To skłania Jagiełłę do wstrzymania działań wojennych. Awdokia z Wasylisą martwią się o swoich mężów, którzy są na wojnie. Odprawiają gusła, które robią trochę zamieszania na Wawelu.

Spytek i Semen Holszański przybywają do Wilna z misją bezpiecznego przewiezienia do Krakowa Anny i małego Korygiełły. Wojska polsko-czeskie osiągają spektakularne sukcesy w wojnie z zakonem.

Jesienią 1433 roku Spytek, księżna Anna i malutki Korygiełło, w drodze do Krakowa, omal nie wpadają w ręce bojarów. Z opresji ratuje ich guślarz Krywe. Na wieść o zaginięciu Anny, Świdrygiełło szaleje i przysięga zemstę.

Pod koniec 1433 roku podpisany zostaje rozejm z Krzyżakami. Na Wawelu królowa Zofia i księżna Wasylisa odkrywają, że Eliasz bije swoją żonę, a ich siostrę Marię. Jagiełło zgadza się, żeby Maria została w Krakowie, kiedy jej mąż będzie w Sieradzu.

Wiosną 1434 roku Zofia jest załamana wyjazdem Marii do Sieradza, gdzie jej mąż - były hospodar mołdawski Eliasz - został zamknięty w areszcie. Król Władysław przyjmuje na Wawelu czeską delegację.