Makłowicz w podróży säsong 18

Bośnia i Hercegowina od 1992 roku - w wyniku rozpadu Jugosławii - jest suwerennym państwem. Droga z Sarajewa do Mostaru, biegnąca wzdłuż Neretwy, to jedna z piękniejszych tras w tej części Europy. Jest atrakcyjna także pod względem kulinarnym.

Miasto Trebinje leżące w Republice Serbskiej rzadko bywa odwiedzane przez polskich turystów. Kulinarną wizytówką miasta, obok kawiarni, są piekarnie. Robert próbuje trzech rodzajów pity, gustownie zapakowanych w papierowe torebki.

Górskie lasy Bośni i Hercegowiny dostarczają dzikiego czosnku do sałatek czy mięsa kozic na gulasz.

Robert Makłowicz odwiedza Hofburg oraz posila się w słynnych wiedeńskich lokalach.

W podróży po współczesnych rewirach stolicy Austrii, Robert Makłowicz szuka odpowiedzi na pytania m.in. o najlepsze kiełbaski z ulicznej budki, a także związek gmachu opery z klęską Austriaków w bitwie pod Sadową.

Robert zwiedza Dolną Austrię, krainę pełną zabytków, dobrego jedzenia i doskonałych białych win.

W ilockich winnicach leżakują kolejne roczniki wybornego traminca i graseviny, a w najdłuższej rzece Europy rybacy łowią płocie i karpie. Przyrządzają je według tradycyjnych przepisów, by następnie trafiły na talerze turystów.

Robert Makłowicz udaje się do Odessy. Mieszanka etniczna zapewniła temu miastu wyjątkowy klimat kulturowy oraz tradycje kulinarne. Makłowicz siada do stołu i przedstawia typowe dla Odessy potrawy.

Przydrożne zajazdy na Ukrainie przekonują jakością i bogactwem oferty kulinarnej. Robert zatrzymuje się w Christinowce, mniej więcej trzy godziny drogi od Odessy. Zamawia przysmaki miejscowej wiejskiej kuchni: barszcz ukraiński, kiszonki, maryn.

Robert zwiedza Kijów - stolicę Ukrainy i duchową stolicę całej Rusi. Wizytę w mieście zaczyna od wędrówki szlakiem chrześcijańskiej średniowiecznej historii miasta, którego patronem jest św. Michał.

Makłowicz odwiedza Majdan Niezależności, socrealistyczny Kreszczatyk, XIX-wieczną halę targową Bessarabka i Andrzejowski Zjazd z domem Bułhakowa. Konsumuje lwowskie placki, tatarskie czeburki i baraninę w gruzińskim lawaszu.